Hoe simpel kan een mooi moment soms zijn? Zojuist kwam ik bij een bewoonster vandaan die nog niet heel lang in de villa woont. Even vragen hoe het haar bevalt en of ze zich al een beetje thuis voelt in haar nieuwe omgeving. Of zij tevredenheden is met de maaltijden en activiteiten en of ze al contact met medebewoners heeft opgedaan. Alle vragen beantwoordde zij positief en dat was goed om te horen. Het blijft immers een ontzettend grote stap om vanuit een vertrouwde omgeving naar de zorgvilla te verhuizen. 

Terwijl ik op mijn terugweg de trap af loop, hoor ik luide muziek, klappen en zingen vanuit de salon. Nieuwsgierig als ik ben moet ik natuurlijk even om het hoekje kijken en wat ik daar aantref is prachtig om te zien. Er zijn vijf bewoners aanwezig, welke allen de dagen tegenwoordig in een rolstoel doorbrengen. Een aantal daarvan hebben helaas ook gaten in het geheugen en daarom gedurende de dag veel begeleiding nodig. De radio staat hard aan, waardoor ook veel collega’s op het geluid af zijn gekomen. Elk van deze vijf bewoners heeft een eigen collega die met hem of haar een dansje maakt. Een mevrouw die nog mobiel is danst met een collega in de salon en iedereen zingt op een eigen manier mee met de muziek. Omdat muziek emoties mee brengt, biggelen bij sommigen de tranen over de wangen, terwijl de muziek tegelijkertijd bij anderen een hele grote glimlach op het gezicht tovert. 

Hoe simpel en mooi kan het soms zijn. Een mooi moment zit in kleine dingen. Even een paar liedjes hard aan en meezingen, dansen en klappen met zijn allen. Dít is toch echt wat het werken in de ouderenzorg zo mooi maakt. Ieder moment kan bijzonder zijn als je oprechte aandacht geeft.