Ik werk wederom thuis. Met drie verkouden -en dus verplichte thuiszittende- kinderen. Ik probeer ze aan hun huiswerk te zetten, wat mij best goed af gaat al zeg ik het zelf. We wachten de uitslag van de coronatest met geduld af. Gewoon verkouden hopelijk?

Normaal zou je er niet eens over nadenken om je kinderen thuis te laten van school. Maar nu is het allemaal anders. Bellen voor een afspraak was al een uitdaging. Na 20 minuten met een heel vriendelijke mevrouw aan de telefoon gezeten te hebben en alle testlocaties te hebben doorgesproken, konden wij na twee dagen in Zaandam terecht. De test zelf viel heel erg mee, het was eigenlijk binnen 10 seconden klaar. En nu wachten we op de uitslag, al bijna 48 uur… Pas daarna kunnen de kinderen weer naar school, naar buiten en verder met het ‘normale leven’. 

Vanmorgen wilde ik één van onze kinderen ziekmelden op school en het hele telefoonsysteem was overbelast. Ik sprak een uur later de receptie en deze mevrouw wist mij te melden dat het echt niet meer leuk was op deze manier. Honderden ziekmeldingen. Dus de oproep laat u testen is in ieder geval goed aangeslagen in deze hoek van het land. 

Dit merken we ook in de zorgvilla. Collega’s melden zich normaal niet ziek met een loopneus of een beetje keelpijn. Maar nu dringen we hierop aan, de veiligheid van de collega’s en de bewoners staat tenslotte voorop. Het brengt wel veel uitdagingen met zich mee: een collega meldt zich bijvoorbeeld ziek op maandag, kan woensdag pas getest worden en krijgt vrijdag de uitslag. Kortom, 5 dagen niet inzetbaar. En daarmee een gat in het rooster achterlatend.

Nu hebben wij binnen zorgvilla Craenenbroeck echt een fantastisch team collega’s. Betrokken, flexibel en deskundig. Maar als er op woensdag nog zes open diensten zijn door ziekmeldingen van collega’s die door verkoudheid, keelpijn en het wachten op respectievelijk het testen en de uitslag, dan raakt de rek er wel uit. Niemand kan gewoon meer invallen. 

De situatie legt een enorm beslag op de capaciteit momenteel. Dus zo wacht je inmiddels iedere ochtend geduldig af of er alsjeblieft niet nóg iemand is die zich ziek zal melden… Het gevolg zou dan uiteindelijk kunnen zijn dat we met minder mensen op een dag in de villa werken dan normaal het geval zal zijn. Dat is nu net waar wij niet voor staan. Wij willen juist dat onze bewoners méér collega’s om zich heen hebben dan wat in de Nederlandse zorginstellingen de norm is. 

We betrekken de bewoners bij deze situatie. We leggen uit dat we enorm ons best doen en dat we allemaal nog een stapje harder zetten. We zetten door, want ‘alleen samen krijgen we corona onder controle’. Helaas kan dat ‘samen’ de komende periode in de villa mogelijk soms -en helaas onoverkomelijk- uit íets minder mensen bestaan. Wij hopen op begrip van de bewoners en de collega’s en familie van de bewoners.

En laten we naast alle vervelende kanten ook proberen de positieve kanten in te zien. Met saamhorigheid, creativiteit, geduld, een positieve insteek en een lach op het gezicht (áchter het mondneusmasker) komen we al een heel eind!