Bezoekregisseur in de ouderenzorg

Bezoekregisseur in de ouderenzorg

Het klinkt als een luxe functie: Bezoekregisseur in de ouderenzorg. Tot een paar maanden geleden was deze functie mij niet bekend en ik denk bij heel veel mensen in Nederland niet. In zorgvilla Craenenbroeck is dit inmiddels een belangrijke rol, waarmee iedere bezoeker zal kennismaken.

Na de verplichte bezoekersstop in onder andere de verpleeghuizen en kleinschalige woonvormen komt het bezoek weer rustig aan op gang. Dit moet gereguleerd gebeuren. Inschrijven, vragen bij binnenkomst, desinfecteren en het dragen van een mondkapje. Met de bezoeker wordt bij aankomst de verwachte eindtijd afgestemd. Na het bezoek moet men weer wachten tot zij de volgende keer langs mogen komen. 

Dit zijn taken die we niet extra bij de al werkende collega’s willen neerleggen. Zij moeten gewoon door kunnen gaan met datgene wat ze goed doen: hoogwaardige zorg en service bieden aan onze bewoners, met voldoende tijd voor persoonlijke aandacht. Kortom, er is een nieuwe functie in het leven geroepen: Bezoekregisseur.

Aan de ene kant is dit een heel leuke baan. Je hebt veel contact met mensen. Blije mensen, omdat ze hun geliefde weer zien en eventjes in het echt kunnen spreken zonder scherm, raam of telefoon. En aan de andere kant ook wat moeilijk omdat je je toch ook een beetje een politieagent voelt. Je moet duidelijk de regels uitleggen. Alsof je een kind vertelt dat ze in het museum moeten kijken met de ogen en de handen op de rug moeten houden. 

Maar zoals bij alles in het leven het is de toon die de muziek maakt. Positief zijn, benadrukken dat het fijn is dat dit alweer mogelijk is. Uitspreken dat de hoop er is dat het snel verder versoepelt kan worden indien iedereen zich aan de regels houdt.

Ondanks de leuke punten die er aan deze functie van Bezoekregisseur in de ouderenzorg zitten, hoop ik dat de functie snel overbodig wordt. Dat bezoek weer als vanouds binnen kan komen wanneer zij dat willen. Dat zij mee-eten in de tuinkamer. Dat zij hun ouders kunnen meenemen in de auto voor een rit door de omgeving. En geen vragen meer hoeven te beantwoorden bij binnenkomst, mondkapjes moeten dragen, etcetera. 

En ik ben mij natuurlijk ook bewust van het feit dat deze toekomstdroom nog ver weg is. We zullen eerst een vaccin of medicijn moeten ontwikkelen waardoor mensen beter beschermd worden tegen het coronavirus. Dán pas kunnen we deze taken opheffen. Tot die tijd maken we er het beste van!